Cuma, Ekim 27, 2006

Global Obezite (Dr. Halil Coşkun)

GLOBAL OBEZİTE

Son yıllarda yapılan çalışmalar obezitenin oldukça hızlı bir şekilde artış içerisinde olduğunu göstermektedir. Tüm dünyayı saran bu hastalığın sebeplerini ve tedavisi için neler yapılması gerekliliği konusundaki çalışmalar yoğun bir şekilde devam etmektedir. Günümüzde dünyadaki obez oranının aç insan oranını geçmiş olması olayın ciddiyetinin nekadar önemli olduğunun bir göstergesidir.
2006 Ağustos-Eylül aylarında Sydney de yapılan ve benimde bizzat katılmış olduğum, 12. Dünya Obezite Cerrahi Kongresinde oldukça önemli açıklamalar yapılmıştır. Dünya da obezitenin en büyük problemlerinin yaşandığı ülke olan ABD de 2005 yılında yapılan çalışmalar oldukça dikkat çekicidir. Bu çalışmalara göre ABD de obezite ve obeziteye bağlı yandaş hastalıklar için harcanan para 112 MİLYAR $ iken, buna karşılık obeziteye neden olduğu düşünülen sektörün (McDonalds, Burger King, Pizza Hut, Coca Cola, Pepsi Cola, Microsoft-MSN vd...) ülke ekonomisine kazandırdığı para 500 MİLYAR $ olarak tespit edilmiştir. Bu durum göstermektedir ki obezite ile verilecek olan savaşın oldukça zorlu yollardan geçmesi gerekeceğidir. Çünkü alınacak önlemler obeziteye sebep olan büyük şirketlerin yararına olmayacaktır. Oysa bu şirketler ABD ekonomisi için çok önemli olup, yüksek oranda gelir kaynağıdır. Kısır döngüdeki bu durum, obeziteyle ilgili bu savaşta nekadar aciz olduğumuzun bir göstergesidir.
Bu günkü mevcut şartlarımızda obezitenin engellenmesi için insanlarda sağlıklı beslenmenin öğretilmesinin önemi büyüktür. Bunun için kalorisi düşük gıdaların tüketilmesi özendirilmeli ve günlük fiziksek aktivitenin artırılması gerekmektedir.

Perşembe, Temmuz 27, 2006

Obezite de Birinci Basamak Tedavi

Obezite, yaşam kalitesini ve süresini olumsuz yönde etkileyen kronik bir hastalık olup gelişen dünyanın en önemli sağlık sorunlarından biridir. Dünya Sağlık Örgütü (DSÖ) bir obezite pandemisinden bahsetmektedir. 1995 yılında dünyada 200 milyon obez erişkin varken 2000 yılında bu sayı 300 milyona ulaşmıştır. Fazla kilo prevalansı Amerika Birleşik Devletleri (ABD)’nde %64, İsrail’de %38 olarak bildirilmiştir. İngiltere’de son 10 yılda obezite 2 kat artmış olup, erişkinlerin %50’den fazlasının obez olduğu bildirilmiştir. Ülkemizde yürütülmüş olan epidemiyolojik bir çalışmada 1990 yılında obezite prevalansı %18.6 olarak bulunmuş olup, 2000 yılında obezite prevalansının erişkin erkeklerde %21.1, erişkin kadınlarda %43 olduğu belirtilmiştir. Türkiye’de 10 yıl öncesine kıyasla obezite prevalansının kadınlarda %36, erkeklerde %75 oranında arttığı gösterilmiştir. Beş prospektif Kohort çalışmasının verilerine göre ABD’de yılda ortalama 280.000 erişkin ölümü obeziteye bağlıdır ve sağlıksız beslenmeye bağlı hastalıklar sigara kullanımının ardından, önlenebilir ölümler arasında 2. sırada yer almaktadır. Artan obezite prevalansına paralel olarak birinci basamak sağlık kuruluşlarına kilo kontrolü nedeniyle başvuran kişilerin sayısı giderek artmaktadır. Başvuran hastaların 2/3’ünde obeziteye bağlı diğer hastalıklar bulunmaktadır. Yürütülen çalışmalarda fazla kilolu ve obez hastaların yarısından fazlasının kilo verme konusunda hekimleri tarafından bilgilendirilmedikleri, bu nedenle zayıflamakta zorluk çektikleri ve/veya verdikleri kiloları koruyamadıkları gözlenmiştir.

Obezite ve neden olduğu hastalıklar sonucunda sağlık hizmetleri daha çok kullanılmakta, dolayısıyla sağlık harcamaları artmaktadır. ABD’de yaygın bir problem olan obezite ile doğrudan ilgili harcamalar ulusal giderlerin %5.7’sini oluşturmaktadır. Obeziteye bağlı morbidite ve mortalite nedeniyle oluşan dolaylı harcamalar ise 47.6 milyar dolar olup doğrudan obezite nedeniyle yapılan harcamalardan daha fazla olduğu bildirilmiştir. Bu nedenle obezite tedavisi kadar önlenmesi de önemlidir.Obezitenin birinci basamakta en sık görülen hastalıklardan biri olması ve obez hastaların çoğunun ilk kez birinci basamak hekimi tarafından görülmesi nedeniyle birinci basamak hekimi obezite tanı ve tedavisinde önemli bir yere sahiptir. Toplumun her kesimindeki hastalara daha rahat ulaşabilmeleri ve hastalarına verdikleri güven nedeniyle, hastalar kilo verme uğraşıları sırasında birinci basamak hekimlerinin önerilerinin çok etkili olduğunu düşünmektedirler. Birinci basamak hekimleri hastalarını kilo kontrolünün önemi konusunda eğitmeli ve danışmanlık vermelidirler. Obezitenin YönetimiKısa süreli tavsiyelerde bulunmak yerine obeziteyi önlemek veya yönetmek daha akılcıdır. Obezitenin önlenmesi, normal kilolu kişilerin kilo almasının önlenmesi ve kilo kaybını takiben kilonun korunması veya kilo veremeyen kişilerde daha fazla kilo alımının önlenmesi şeklinde olmalıdır. Obezite tanısı, genellikle kişiler HT, tip 2 diabetes mellitus (T2DM) gibi obezitenin neden olduğu hastalıklar sonucu sağlık kuruluşlarına başvurduklarında veya rutin ölçümler sırasında konur. Bu nedenle başarılı bir obezite yönetimi için risk faktörlerini de belirleyebilen sistematik bir yaklaşım çok önemlidir.

Bunun için;
1- Her muayenede hastanın vücut kitle indeksinin (VKİ) hesaplanması ve bel çevresinin (BÇ) ölçülmesi,
2- Normal kilolu kişilerin de fazla kilo ve obezitenin olumsuz sonuçları hakkında bilgilendirilmesi,
3- Kişilerin yeme ve fizik aktivite alışkanlıklarının sık aralıklarla sorgulanması,
4- VKİ ? 25 kg/m2 veya BÇ erkeklerde > 108 cm, kadınlarda >88cm ise, diğer risk faktörlerinin sorgulanması,
5- VKİ ? 30 kg/m2 veya VKİ ? 25 kg/m2 ve iki veya daha fazla risk faktörü var ise hastanın yaşam tarzı değişikliklerine hazır olup olmadığının belirlenmesi,
6- Olumlu ve olumsuz değişimlerin not alınması,
7- Hastanın başarısının fark edilip desteklenmesi ve
8- Motivasyonunun sürmesi ve diğer hedeflerine ulaşabilmesi için hasta izlemlerinin düzenli yapılması gerekmektedir.

Poliklinik koşullarında fazla kilo ve obezitenin saptanmasında en pratik yaklaşım VKİ’nin hesaplanmasıdır. VKİ vücut ağırlığının (kg), boyun (m) karesine bölünmesiyle (kg/m2) elde edilir. VKİ’nin hastaların çoğunda total vücut yağına yakın değerler verdiği kanıtlanmışsa da, hastanın abdominal yağ miktarının saptanmasında en pratik ve geçerli antropometrik ölçüm BÇ ölçümüdür. VKİ ile birlikte her kontrolde BÇ ölçümü de yapılmalıdır. BÇ, mezura her iki krista iliyakanın üzerinden geçecek şekilde horizontal olarak yerleştirilerek ölçülür ve normal ekspirasyon sonundaki değer kaydedilir. VKİ’nin 25 kg/m2’nin üzerinde olduğu durumlarda kardiyovasküler ve obeziteye bağlı hastalıkların morbiditesi fazla iken, VKİ 30 kg/m2’yi geçtiğinde mortalite belirgin olarak artmaktadır. Normal VKİ’ne sahip kişilerle kıyaslandığında, obez kişilerin (VKİ ? 30 kg/m2) HT riskinin 2 kat, T2DM riskinin 3-10 kat, kalp hastalığı riskinin ise 1.7 kat arttığı gösterilmiştir. Yüksek lipid değerleri ile VKİ ilişkisi de istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur. Ülkemizde 1990 yılında yapılan bir çalışmada VKİ’nde bir birimlik artışın koroner kalp hastalığı (KKH) riskini 9 kat arttırdığı gösterilmiştir. Bunun yanı sıra diyabet riski olan orta yaşlı, fazla kilolu hastalarda ılımlı fizik aktivite ve sağlıklı beslenme ile 4 yıl içinde bu riskin %58 oranında düştüğü bildirilmiştir. Her hekim fazla kilo veya obezite riski olan her hastasının kilo verme veya hayatında sağlığa yönelik değişiklikler yapma isteğini sorgulamalıdır. Yaşlanmayla birlikte kilo alımının artması nedeniyle hastasına sık sık sağlıklı beslenme ve fizik aktivitenin yararları konusunda bilgi vermelidir. Sigara bırakma konusunda olduğu gibi, kilo verme konusunda da hekimin tavsiyeleri hastalar için oldukça önemlidir. Obezitenin kozmetik değil, tıbbi bir sorun olarak değerlendirilmesi yönetimi açısından oldukça önemlidir. Karın bölgesinde aşırı yağlanma (abdominal obezite) VKİ’nin artmadığı durumlarda bile risk faktörü ve morbiditenin bağımsız belirleyicisidir. Kadınlarda 88 cm, erkeklerde 102 cm üzerindeki BÇ değerleri kardiyovasküler hastalık ve obeziteye bağlı hastalıklar açısından yüksek riski beraberinde getirmektedir. Beslenme ve fizik aktivite alışkanlıklarının ayrıntılı bir biçimde sorgulaması fazla kilolu ve obez hastaların sağlıklı davranış biçimlerini belirlemede oldukça önemlidir. Kilo alımına veya kilo vermede zorluğa neden olabileceğinden, fazla kilolu veya obez hastalar devamlı kullandıkları ilaçlar ve diğer kronik hastalıkları açısından da sorgulanmalıdır. Hedefin sadece kilo kaybı olmadığı, aynı zamanda sağlıklı yaşam için olabilecek en ideal kiloya ulaşmak ve bu kiloyu korumak olduğu unutulmamalıdır. Hasta ve hekimi tedavi hedeflerini birlikte belirledikten sonra, hekim hastasına, yapacağı davranış değişikliklerine uyumunda ve dolayısı ile hedeflerine ulaşmasında destek olmalıdır. Hekimler bu amaçla hastalara obezite ile ilgili bilgiler içeren broşürler sağlayabilirler. Bu bilgileri hastaları ile tartışarak gerekli davranış değişikliklerine yine birlikte karar verir ve başarılı olmaları için hastalarını cesaretlendirebilirler. Obezitenin en uygun yönetimi hedef ve taktiklerin sürekli olarak yeniden ayarlanmasına bağlıdır. Hastalar kilo verme isteği ile nadiren başvurduklarından, birinci basamak hekimi değişime hazır hastaları iyi ayırt edebilmelidir. Obezite yönetimi bir ekip işi olduğundan değişiklik yapmaya hazır, kararını vermiş olan hasta daha ayrıntılı danışmanlık için diyet uzmanına yönlendirilmelidir. Ayrıca zayıflama programında hastasına yardımcı olabileceğini düşündüğü psikolog, psikiyatrist, cerrah veya kondisyon uzmanları gibi diğer kişilerle hastası arasında bağlantı sağlamak da birinci basamak hekiminin görevleri arasındadır. Eğer bu imkanlar yoksa bu bilgilere ulaşabileceği broşür veya internet adresleri sağlamalıdır. Başarılı bir kilo verme programı için hasta motivasyonu vazgeçilmez kuraldır. Hasta istekli değilse risk faktörleri hakkında eğitilmelidir. İstekliyse hedefler, sonraki görüşme tarihi ve görüşme sıklığı belirlenmeli, ilaç ve cerrahi tedavi hakkında danışmanlık verilmelidir. Kalori kısıtlamasıyla birlikte, beslenmenin düzenlenmesi, fizik aktiviteye başlanması, kısacası yaşam tarzının değişmesi gerektiği, aksi takdirde kaybedilen kiloların yeniden alınabileceği konusunda hasta bilgilendirilmelidir. Tedaviye başlandıktan sonra, hedeflerin yeniden ayarlanması ve kilo kaybının değerlendirilmesi için hastalar düzenli olarak takip edilmelidir.

Beslenme tedavisiKısa dönemde kilo kaybı için hastanın gıda alımını kısıtlayarak negatif enerji dengesinin sağlanması fizik aktiviteden daha etkilidir. Tedavide ilk hedef ideal kiloya ulaşmak değil, hastanın kilosunda 6 ayda %10’luk bir kayıp sağlamaktır. Altı ayda %10 kilo kaybına ulaşmak için fazla kilolu olan kişilerin günlük kalori alımından 300-500 kcal (0.22-0.45 kg/hafta kayıp), obez olan kişilerin ise 500-1000 kcal (0.45-0.9 kg/hafta kayıp) eksiltmeleri yeterlidir.


Hızlı verilen kilolar çabuk alındığından ve hastada beslenme bozuklukları oluşabileceğinden kilo kaybı için çok düşük kalorili diyet tavsiye edilmemektedir. Aşırı obez olanlar için daha yavaş kilo kaybı belirlenmelidir. Hastanın vazgeçmesini önlemek ve hastayı cesaretlendirmek için sık görüşmeler, beslenme uzmanı ile konsültasyonlar faydalı olabilir.Fizik aktiviteObez veya fazla kilolu hastalara verilen etkili danışmanlık sırasında, düzenli fizik aktivitenin sağlıklı yaşam için önemi vurgulanmalıdır. Sadece kalori kısıtlaması ile kilo verilebilse de, düzenli fizik aktivite kalorinin harcanmasından ve kaybedilen kilonun korunmasından birincil olarak sorumludur. Kilo kaybında en etkili sonuç, kalori kısıtlamasına ek olarak artmış fizik aktivite ve davranış değişiklikleri ile alınmaktadır. Önceki aktiviteleri ne olursa olsun, hekim hastasına mevcut aktivitesini 10 dk attırmasını önermelidir. Araba yerine işe yürüyerek gitmesi, asansör yerine merdivenleri kullanması, bilgisayar ve TV karşısında geçen sürenin azaltılması bile kalori harcanmasını arttırmaktadır. Birçok fazla kilolu ve obez hasta için günlük yürüyüşler en pratik fizik aktivitedir. Hasta haftada 3 gün 30 dk yavaş yürüyüşle başlayıp haftada 5 gün 45 dk tempolu yürüyüşe geçebilir. Bu tip bir fizik aktivite sağlıklı beslenmeye ek olarak 100-200 kcal’lik bir kayıp sağlar. Uzun süreli fiziksel aktivite için hedef her gün 30 dk yürüyüş olmalıdır. Davranış tedavisiDavranış tedavisinin amacı kişinin beslenme ve fizik aktivite alışkanlıklarını değiştirmesini sağlamaktır. Bu tür yaklaşımlar hastanın beslenme alışkanlıklarını fark etmesine yardımcı olmaktadır. Davranış tedavisi yeme ve fizik aktivite alışkanlığının hastanın kendisi tarafından gözlenebilmesi için yeme ve egzersiz günlüğü tutmak (kendini denetleme), dürtü kontrolü (aç değilken yememek), stresle baş etme (gevşeme teknikleri, meditasyon), olumlu pekiştirmeler (ödüller, aile ve arkadaş desteği) ve bilişsel yapılandırmayı (vücut algısının yeniden tanımlanması, gerçekçi olmayan hedeflerin değiştirilmesi) içermektedir. Davranış tedavisinin 10 kişilik gruplarla haftada 1-2 saat ve 12-20 hafta süreyle uygulanması önerilmektedir. İlaç tedavisiYapılan çalışmalarda birinci basamak hekimlerinin obezitenin tedavisi için ilaç kullanılmasına sıcak bakmadıkları veya kısa dönem ilaç kullanımını tercih ettikleri gözlenmiştir. Ülkemizde bu konuda yapılmış çalışma bulunmamakla birlikte birinci basamak hekimleri, hastanın ilaçları sürekli kullanması gerektiğini belirten sağlık kurulu raporu olsa bile, antiobezite ilaçları reçete edememektedir (reçete etmesi halinde hastanın kurumunca ödenmemektedir). İlaç tedavisi fizik aktivite ve diyet tedavisine uyumu arttırır, ancak bunlar için bir alternatif değildir. Tek başına yeterli olmadığından ve yan etkileri de olabileceğinden, yaşam tarzında değişiklik yapılmadan ilaç tedavisine başlanmamalıdır. İlaç tedavisi, VKİ ? 30 kg/m2 veya, VKİ?27 kg/m2 olup obeziteye bağlı bir veya daha fazla hastalık veya diğer risk faktörlerinin olması durumunda kullanılmalıdır. Psikiyatrik hastalığı veya kontrolsüz hipertansiyonu olanlarda, gebelerde ve emzirenlerde, 18 yaşından küçüklerde ilaç tedavisi tercih edilmemelidir. Cerrahi tedaviHastanın VKİ ? 40 kg/m2 veya, VKİ ? 35 kg/m2 olup obeziteye bağlı hastalıklar açısından yüksek risk altında ise ve tüm tedavi girişimlerine rağmen kilo kaybı sağlanamıyorsa cerrahi girişim düşünülmelidir. Günümüzde en sık uygulanan iki yöntem Roux-en-Y gastrik by-pass (RYGB) ve ayarlanabilir silikon gastrik band (ASGB)’dir. Bu girişimlerle fazla kilonun %40-70 kadar kilo kaybı sağlanabilmektedir. Cerrahi mortalite ise % 0-1 civarındadır.
Son yıllarda cerrahi tedavi sonrası başarılı sonuçların elde edilmesiyle, ABD ve Avrupa ülkelerinde endikasyon grubu içerisine giren hastalar endikasyonlar doğrultusunda cerrahi tedaviye yönlendirilmektedir. Yapılan çalışmalar cerrahi tedavinin cost-effectivite sinin daha yüksek olduğunu göstermektedir.Cerrahi tedavinin kronik komplikasyonları arasında dumping sendromu, vitamin ve demir eksikliği, safra taşları sayılabilir. Birinci basamak hekimi cerrahi tedavi için uygun hastaları belirledikten sonra güvenilir ve deneyimli bir cerraha yönlendirmelidir. Cerrahi tedaviden sonra hekim hastasını geç dönem komplikasyonları açısından izlemeli ve hastanın yeni hayatına uyumunda yardımcı olmalıdır.

Sonuç hekimler ve diğer sağlık personeli obeziteyi tanıma, önleme ve tedavi etmenin yanında, olumlu yaşam tarzı değişikliklerini gerçekleştirmeleri için hastaları cesaretlendirmelidirler. Kardiyovasküler risk faktörü olarak obezitenin önlenmesi, tanınması ve tedavisi açısından birinci basamak hekimlerine önemli görevler düştüğü konusunda görüş birliği vardır. Birinci basamak hekimleri obeziteye bağlı hastalıkların tedavisinden, obezitenin önlenmesi ve tedavisine kadar çeşitli basamaklarda etkinlik göstererek, ülkelerinde obezite epidemisinin önlenmesinde etkin bir rol almalıdırlar. Sağlık personelinden yardım ve destek alanların almayanlara göre zayıflama girişiminde daha istekli oldukları gözlenmiştir. Bu da obezite tedavisinde sağlık personelinin önemini bir kez daha vurgulamaktadır. Ülkemizde de obezitenin erken tanısı, kontrol ve tedavisi için birinci basamak sağlık kurumlarında kullanılmak üzere obezite tanı, tedavi ve takip protokolu hazırlanmalı, başvuran hastaların tanı ve tedavisinin bu kurumlarda (ilaç tedavisi dahil) yapılabilmesi için uygun koşullar sağlanmalı, hekimlere bu konuda sürekli eğitimler verilmelidir.




Pazar, Nisan 30, 2006

Obezite Tedavisinde İntragastrik Balon Uygulaması



İntragastrik (mide içi) Balon (İGB) Uygulaması son yıllarda gittikçe popülerlik kazanan bir uygulamadır. Bu yöntemin en önemli avantajı genel anestezi gerektirmeden endoskopik olarak gerçekleştirilmesidir.
Gastrik balonun iç hacmi 400-700 cc arasındaki sıvı ile şişirilmeye dayanıklıdır. Bu hacim sayesinde mide volümünde restriksüyon (kısıtlama) sağlanmakta ve böylelikle mide hacmi küçüldüğünden fazla gıda alımı engellenmektedir.
Uygulamanın tahmini süresi 25-30 dk arasındadır. Hastanın hastanede kalmasına gerek yoktur, işlem sonrasında 5-6 saatlik gözetim ve intravenöz serum uygulaması sonrası hasta taburcu edilebilir.
Uygulama sonrası özellikle ilk 24 saate bulantı, kusma ve kramp tarzı ağrılar gözlenebilir. Bu tür rahatsızlıkların giderilmesi için medikal tedavi uygulaması yapılır. Bu şikayetler geçicidir ve yaklaşık 1 hafta sonra hasta oldukça rahatlamış olacaktır.
İGB uygulaması non-surgical teraphy (cerrahi dışı tedavi) dir. Özellikle cerrahi tedaviyi düşünmeyen ancak diyet ve egzersizle yeterli kilo kaybedemiyen hastalar için uygun bir alternatiftir. Ancak bu uygulama süre açısından sınırlıdır, gastrik balonun midede kalış süresi maksimum 180 gün (6 ay) dır. Bu süreden sonra balonun çıkartılması gerekmektedir. Çıkartılma işlemide endoskopik olarak gerçekleşmektedir ve hasta 2 saat sonra normal ektivasyonuna dönebilir.
Bu süre içerisinde hastalardaki ortalama kilo kaybı 12-30 kg arasında değişim göstermektedir. Uygulama sonrası hastalarda kalori kısıtlaması önerilmektedir (1200 KCal). Uygulamaya bağlı olarak fazla gıda alımı gerçekleşemiyeceğinden bu kısıtlama çok rahat yapılmaktadır.
Eğer gastrik balon 180 günden fazla kalması isteniyorsa mutlaka değiştirilerek yenisi mide içerisine yerleştirilmelidir. Bu uygulamayı düşünenler 6 aylık süre içerisinde yeme alışkanlıklarını değiştirmeyi hedeflemeleri gerekmektedir.
İGB ye bağlı komplikasyon çok nadirdir. Literatürde bazı hastalarda balon intöleransı ve çok nadir balonda delinme bildirilmişitir. Böyle bir durumda balonun endoskopik olarak çıkarılması gerekmektedir.
Sonuç olarak; IGB cerrahi tedavi düşünmeyen yada bu tarz cerrahi işlemlerden çekinen obez hastalar için (gastrik band yada gastrik bypass gibi) önerilebilecek, uygulaması kolay bir yöntemdir. Ancak bu yöntemle birlikte hastaların uzun dönemde kalıcı kilo kaybı sağlamaları için mutlaka yeme alışkanlıklarını değiştirme gayreti içerisinde olmalıdırlar.

Salı, Nisan 25, 2006

Obezitede Cerrahi Tedavi Seçenekleri














  1. Intragastrik Balon (Mide Balonu) Uygulaması: Cerrahi dışı yöntem, endoskopik olarak uygulanır
  2. Roux en Y Gastric Bypass
  3. Ayarlanabilir Silikon Mide Bandı
  4. Vertikal Band Gastroplasti
  5. Biliopankreatik Diversiyon
  6. Duedonal Switch
  7. Implantable Gastric Stimulation

Cumartesi, Nisan 22, 2006

Obezite Cerrahisinde Hasta Seçimi


Cerrahi yöntemlere başvurmadan önce hasta detaylı analizlerden geçirilmeli ve obezitenin herhangi bir genetik, endokrin, nörolojik (hipotalamik fonksiyon bozukluğu gibi) patolojiden veya ilaç kullanımından kaynaklanmadığı ortaya konmalıdır. Aksi halde nedene yönelik tedavi tecih edilmelidir.
Morbid obezitede, cerrahi girişim için hasta seçerken, American Society of Bariatric Surgery'nin (ASBS) endikasyonlarına uyulmaktadır.

  • 18-65 yaş arası
  • Vücut kitle endeksi 40'ın üzerinde olan veya 30-40 arasında olup eşlik eden hastalık durumlarında (hipertansiyon, diabetes mellitus, uyku apne send., artrit)
  • Obezitenin en az 3 yıldır var olması
  • Hormonal hastalıkların bulunmaması
  • İlaç ve diyet tedavisine rağmen, en az 1 yıldır kilo veremiyenler
  • Alkol ve ilaç bağımlısı olmamak
  • Hastanın uygulanacak yöntemi anlaması ve ameliyattan sonra uyum sağlayabilecek durumda olması
  • Kabul edilebilir ameliyat riski


Pazartesi, Nisan 17, 2006

BİYOGRAFİ (Dr. Halil Coşkun)

Dr. Halil Coskun
Genel Cerrahi Uzmanı
İstanbul, Türkiye
E-mail:
halilcoskun@hotmail.com
Web: www.halilcoskun.com

1 Ocak 1970 Samsun doğumluyum, ilk, orta ve lise öğrenimimi Samsun da tamamladıktan sonra 1987 yılında Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesinde Tıp eğitimime başladım. 1995 yılında Genel Cerrahi Asistanlığını kazanarak İstanbul Tıp Fakültesi Genel Cerrahi Anabilim Dalında eğitimime devam ettim. Asistalığım süresince özellikle Endokrin, Obezite ve Laparoskopik Cerrahi ile ilgilendim. 1999 yılında ileri düzey laparoskopik cerrahi eğitimi için European Surgical Institute ( Hamburg-Germany) de eğitime katıldım. Aynı yıl Morbid Obezite Tedavisinde Ayarlanabilir Silikon Mide Bandı Uygulamasının Sonuçları isimli Genel Cerrahi Tezini vererek 21 Aralık 1999 da Genel Cerrahi Uzmanı oldum. Uzmanlık sonrası Saint Pierre Hospital (Brussels-Belgium 2000) de Laparoscopic Adjustable Gastric Banding (Lap-Band ® Training) eğitimi, Clinque de la Sauvergarde Hospital (Lyon-France 2003) de Obesity Surgery Treatment (MID-Band ® Training) eğitim programlarını tamamladım. 2004 yılında Cleveland Clinic Foundation, (Ohio-ABD) de Endokrin, Obezite ve Minimal İnvaziv Cerrahi Departmanında Observer Fellow olarak çalıştım. 2005 yılında The Society of American Gastrointestinal and Endoscopic Surgeon (SAGES), Postgraduate Course Bariatric (Obesity) Surgery and Endoluminal Therapy, (Florida-ABD) de kurs programını, 2006 yılında SAGB (Silicone Adjustable Gastric Banding) and Laparoscopic Y-Roux Gastric-Bypass Advanced Training Course of the Salzburg Obesity Academy Foundation, (Salzburg-Austria) da eğitim programına katıldım.

International Fedaration Surgical Obesity (IFSO), Türk Obezite Cerrahi Derneği (TOSS) ve Ulusal Endoskopik Laparoskopik Cerrahi Derneği (ELCD) aktif üyesiyim. İnternet üzerinde www.obezitecerrahisi.com web sitesinin kurucu editörü aynı zamanda Obezite e-Group'un moderatörlüğünü yapmaktayım.

Buradaki amacım özellikle obezite cerrahisindeki yeni gelişmeleri ve elde edilen sonuçları sizlerle paylaşmak ve kalıcı bir blog oluşturmaktır.